FACES: Then & Now
© Thomas Ruff 1987 © Thomas Ruff / SABAM
In het voorjaar 2015 richt BOZAR in drie tentoonstellingen de blik op ‘de ander’. Hun lente-programmatie over de beeldvorming slaat de brug tussen renaissanceportretten en hedendaagse portretfotografie, tussen het intieme en gemeenschappelijke, tussen Europa en het Ottomaanse Rijk. Het expo-drieluik brengt een gelaagd verhaal over de constructie van identiteiten en de beïnvloeding van de perceptie, een debat dat in onze tijd van sociale media, selfies en de toenemende globalisering brandend actueel blijft.
De drie tentoonstellingen gaan boeiende dwarsverbanden aan in tijd en ruimte. FACES THEN. Renaissance Portraits from the Low Countries en FACES NOW. European Portait Photography since 1990 vertrekken vanuit het ‘gezicht’ (in de dubbele betekenis van gelaat en aanblik) en bieden samen een genuanceerd beeld op de westerse beeldtraditie van de portretkunst. De renaissance geldt als een bloeiperiode van het geschilderde portret. Enkel gegoede burgers konden het zich permitteren om zichzelf te laten portretteren. Met de opkomst van de fotografie zette zich geleidelijk aan een democratieproces in en nam het palet aan stilistische mogelijkheden sterk toe.
Wat vertellen het gezicht, de pose, de kleding en de omgeving ons over de geportretteerde? Hoe is de relatie tussen de maker en het model? Is er sprake van verheerlijking of kruipt er net een gevoel van afstandelijkheid in het portret? Zet de kunstenaar bovenal een individu neer of wil het portret ons ook wat vertellen over een sociale klasse of ruimere gemeenschap? Als toeschouwer blijf je het best op je hoede: sommige hedendaagse portretten maken gebruik van acteurs en zijn volledig in scène gezet.
De drie tentoonstellingen gaan boeiende dwarsverbanden aan in tijd en ruimte. FACES THEN. Renaissance Portraits from the Low Countries en FACES NOW. European Portait Photography since 1990 vertrekken vanuit het ‘gezicht’ (in de dubbele betekenis van gelaat en aanblik) en bieden samen een genuanceerd beeld op de westerse beeldtraditie van de portretkunst. De renaissance geldt als een bloeiperiode van het geschilderde portret. Enkel gegoede burgers konden het zich permitteren om zichzelf te laten portretteren. Met de opkomst van de fotografie zette zich geleidelijk aan een democratieproces in en nam het palet aan stilistische mogelijkheden sterk toe.
Wat vertellen het gezicht, de pose, de kleding en de omgeving ons over de geportretteerde? Hoe is de relatie tussen de maker en het model? Is er sprake van verheerlijking of kruipt er net een gevoel van afstandelijkheid in het portret? Zet de kunstenaar bovenal een individu neer of wil het portret ons ook wat vertellen over een sociale klasse of ruimere gemeenschap? Als toeschouwer blijf je het best op je hoede: sommige hedendaagse portretten maken gebruik van acteurs en zijn volledig in scène gezet.